Art terapia, terapia ekspresywna, muzykoterapia, terapia poprzez taniec i teatr… a może po prostu malowanie, rysowanie, tańczenie?!

Może spójrzmy poza etykietę, bo jakie znaczenie ma nazwa, skoro efekt terapeutyczny pozostaje ten sam? Sztuka może być sposobem na wyrażenie siebie i odreagowywanie. Czasem, to po prostu relaks i zabawa.

Uniemożliwianie uczestnictwa, tylko dlatego, że chory nie jest w stanie wykonać sztuki w tradycyjnym sensie. O ironio, sztuka jest przecież sztuką i nie kończy się na tworzeniu dzieł, to także proces, a czasem nawet samo doświadczenie estetyczne.

„Oczywiście, gdy chory zaczyna czuć, że nie 'należy już do tego świata’ (jakby miał jakąś opcję wyboru!) to jasne, że 'musi iść do tego niepełnosprawnego’, bo jak inaczej mógłby sobie radzić z życiem pełnym barier i wyzwań?  

Miejmy nadzieję, że jednak nikt tak nie myśli, bo to krytyka i uprzedzenia w czystej postaci. W obecnym świecie, pełnym zawirowań i paradoksów, nawet terapia przybiera zaskakujące kształty. Ataksja SC1 – jest schorzeniem, które uniemożliwia wiele, bo pojawia się wszędzie.

Zaburzenia ruchowe, czy koordynacyjne utrudniają życie, ale w sferze kreatywności… tworzą abstrakcję! Nawet jeśli chory nie jest w stanie stworzyć coś fizycznego, albo do powieszenia na ścianie, może po prostu przeżyć proces twórczy, a może nawet kogoś zainspirować?

Zycie samo w sobie może stać się niezwykłą formą sztuki. Choroba to nie tylko wyzwanie zdrowotne, ale również historia i doświadczenia. Nie zawsze piękne, ale zawsze autentyczne.

Tak, SCA1 dostarcza nam unikalnych wyzwań, więc życie też czasem mamy nieszablonowe. Terapia przez sztukę, to w naszych umysłach: obrazy, rzeźby i dźwięki. W społeczeństwie, gdzie zdrowie jest często postrzegane jako norma, choroba wyłamuje się z szablonu.  Jednak dla niektórych zmagających się z ataksją SCA1, tradycyjne zajęcia malarskie czy rzeźbiarskie mogą wydawać się nieosiągalne.

Więc nawet jeśli nazwa wydaje się wykluczająca, to może kładzie nacisk na aspekt terapeutyczny tej czynności. Tworzy miejsce, gdzie osoby chore mogą odkryć swoje własne, unikalne formy ekspresji artystycznej, niezależnie od fizycznych ograniczeń, środowisko pełne akceptacji.

W sumie to po prostu rób to co sprawia ci przyjemność, bez względu na nazwę. Ważne jest, tylko aby nie marginalizować tego podejścia jako wyłącznie dla osób chorych, ponieważ każdy może czerpać korzyści z wyrażania się poprzez sztukę, niezależnie od swojego stanu zdrowia.