Emotions are feelings that accompany us at a given moment. Psychological processes that give them subjectivity in the perception of the world. Their range is huge, which of them have more power for the disabled during the holiday season?
The journal PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences) states that the cerebellum is responsible not only for the coordination or precision of movements, but also for the memory of emotions, participating in the whole process (it communicates with the hippocampus and the amygdala). Although the function of the cerebellum is important for the storage of emotional information, I would not attribute its degeneration to the extreme emotions that occur during the Christmas season.
Some family gatherings are difficult. We introduce changes in plans and daily life, we provoke discussions. It is about updating the social, the assets and in our case, the health. You have the opportunity to learn to cope with an imperfect situation, because everyone should experience this time as they want – without expectations and demands. Let us show understanding both for the wearer of the white and red cap with pompom and for the hairy Grinch …
Disabled people are not freaks, and they perceive Christmas just like others. They enjoy presents, decorating the Christmas tree, and cinnamon gingerbread – and the Christmas season helps to take a break from the daily routine of healing. Even if it requires more ingenuity, the presence of Christmas elements in their lives is important.
For some, however, this time can be stressful and is usually associated with negative feelings. Routine and a certain behaviour, knowledge of the environment – this is a godsend, and the Christmas season destroys it. Considering all that can (and probably will) happen, such as comments about health, overbearing treatment, and constant adjustments, many people with disabilities may want to avoid this time. Even if they are people we like very much, they are likely to comment „jokingly” on all the changes and difficulties we cause (and the larger the family, the more likely this is to happen), and for people who have not seen us in a long time, our different condition is a treasure trove for discussion.
Most holidays end in a fight anyway, so maybe we can get through them unnoticed. It is often said that people with disabilities EXPECTED, especially on holidays, should be cheerful and optimistic. But I think that applies to everyone – you should not mention problems, because everyone has them. „Be in a good mood, otherwise you’ll spoil the holidays!”
Even though we are aware that we have limitations, we often think about them. Especially when we run into them. And we never know how our „special needs” will be perceived by others. We try our
est to be „normal,” but sometimes it just does not work out.
Loneliness can be the solution. Loneliness can also be a necessity, because not everyone has a loving and supportive family to spend Christmas with. Or a family in general … But he can have friends (although it is assumed that disability means isolation and loneliness), although even then various ifficulties can limit our functionality (logistical problems, a certain diet, seating or places).
The problem is not the need to spend Christmas in a hospital or nursing home – the version of Christmas for people with disabilities is only slightly different from the typical version.
Celebrate alone or together!
Emocje to uczucia towarzyszące nam w danej chwili. Procesy psychologiczne, nadające im subiektywność, w odbiorze świata. Ich zakres jest ogromny, które z nich, w okresie świątecznym mają u niepełnosprawnego większą moc?
Pismo PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences), podaje, iż móżdżek odpowiedzialny jest, nie tylko za koordynację czy precyzję ruchów, ale odpowiada także, za zapamiętywanie emocji, poprzez udział w całym procesie (komunikuje się m.in. z hipokampem i ciałem migdałowatym). Mimo iż działanie móżdżku jest znaczące w kwestii przechowywania informacji emocjonalnych, skrajnych emocji doświadczanych w okresie świątecznym, nie przypisywałabym jego degeneracji.
Niektóre rodzinne spotkania są trudne. Wprowadzamy zmiany w planach i codziennościach, prowokujemy dyskusje. Aktualizacja statusów społecznych, majątkowych, a w naszym przypadku też zdrowotnych. Masz okazję do nauki, by spróbować odnaleźć się, w nie idealnej sytuacji, bo każdy powinien przeżyć ten czas tak, jak chce — bez oczekiwań i wymagań. Okażmy zrozumienie zarówno dla nosiciela biało-czerwonej czapki z pomponem, jak i włochatego Grincha…
Dziwakami niepełnosprawni nie są, i Święta Bożego Narodzenia, odbierają, w taki sam sposób jak inni. Cieszą ich prezenty, ubieranie choinki i cynamonowe pierniczki — a świąteczny czas pomaga odpocząć od rutyny wypełnionej leczeniem. Nawet jeśli wymaga to większej pomysłowości, ważna jest obecność świątecznych elementów, w ich życiu.
Czas ten, może być jednak dla niektórych, męczący i wiązać się w większości z negatywnymi emocjami. Rutyna i, działanie w określony sposób, znajomość środowiska — jest wybawieniem, a czas świąteczny ją niszczy. Patrząc na wszystko, co zdarzyć się może (i pewnie się zdarzy), jak komentarze odnośnie stanu zdrowia, pretensjonalne traktowanie i konieczność ciągłego dopasowywania się, spora część niepełnosprawnych może chcieć tego uniknąć. Nawet jeśli są to osoby, które darzymy dużym uczuciem, zapewne “żartobliwie” skomentują wszelkie zmiany i trudności, które tworzymy (a im rodzina większa, tym większe prawdopodobieństwo, że to się stanie), a dla osób, które nas dawno nie widziały nasz odmienny stan, jest skarbnicą dla dyskusji.
Większość świąt i tak kończy się kłótnią, więc może uda się nam, niepostrzeżenie przebrnąć przez to wszystko. Często, się mówi o OCZEKIWANIACH wobec niepełnosprawnych, by — szczególnie w okresie świąt — byli szczęśliwi i optymistyczni wśród innych. Jednak myślę, że dotyczy to wszystkich — nie wspominaj o problemach, bo przecież każdy je ma. “Bądź w dobrym nastroju, bo zepsujesz święta!”
Nawet jeśli zdajemy sobie sprawę, że ograniczenia mamy, często o nich myślimy. A szczególnie w momencie, gdy na nie natrafiamy. I nigdy nie wiemy, jak nasze “wyjątkowe potrzeby” postrzegane są przez innych. Próbujemy być “normalni” z całych sił, ale czasem się po prostu nie da.
Rozwiązaniem może być samotność. Samotność może być też koniecznością, bo nie każdy ma kochającą i wspierającą rodzinę, z którą spędzi święta. Albo rodzinę w ogóle… Ale może mieć przyjaciół (choć przyjęło się, że niepełnosprawność to izolacja i osamotnienie), choć nawet wtedy różne trudności ograniczyć mogą naszą funkcjonalność (problemy logistyczne, konkretna dieta, siedzenie, czy miejsce).
Problemem nie jest konieczność spędzenia Świąt w szpitalu czy Domu Opieki — wersja Świąt osób niepełnosprawnych, jedynie się trochę różni od tej typowej.
Celebruj w wersji solo bądź razem!