Santa Claus may be disabled, because why not? No one has seen him, and the current image of the red-bearded man was maintained thanks to the advertising campaign. And invented – at first it was a clergyman. The elves can do it for him.
No, he’s probably healthy, the weather would reveal a disabled person. Unfortunately, its aspects are often overlooked in the study of mobility, while it is a great challenge and a limitation in the performance of certain activities. In addition, it tests our immune system by attacking us with various diseases. The difficulties are related to physical barriers, exclusion, concern for health and safety, and dependence on others. I’m not talking about frostbite or hypothermia, even milder conditions are challenging for some.
A snowy winter is wonderful! Fluffy white covers the world and sparkles in the light of the lanterns, and the sick stay home because you either bury yourself or fall over. And you’re not going ANYWHERE. Snow drifts, sidewalks not cleared – and in the villages there are no sidewalks „(on this one they have cleared snow, but not on that one, ah, the cleared one – maybe I’ll go the other way?”), snowy ramps on the curbs, compacted and slippery ground, darkness, burnt lanterns or reflective light, so they bend reality and cold – which increases muscle stiffness.
Spring and autumn offer similar difficulties. Strong winds (warm is nicer, but also disruptive), pouring rain (or hits your face, which disrupts balance, or requires holding an umbrella – and the strength to fold it – so some diseases lack that strength), and huge puddles (equal to slush and wet, rotting leaves).
Summer comes in our climate when it is – it pours heat from the sky, forcing frequent breaks, rest in the shade and drink litres of water, it disturbs the least, and additionally provides us with wonderful and much needed vitamin D!
Let us make sure that all seasons are not only fun, but also safe.
Święty Mikołaj, może być niepełnosprawny, bo czemu nie? Nikt go nie widział, a obecny wizerunek brodacza w czerwieni został utrwalony, dzięki kampanii reklamowej. I wymyślony – początkowo był to duchowny. Elfy mogą za niego robić.
Nie, pewnie jest zdrowy, niepełnosprawnego ujawniłaby pogoda. Niestety, jej aspekty są często pomijane w badaniach nad mobilnością, a stanowi mocne wyzwanie i ograniczenie w wykonywaniu niektórych czynności. Ponadto wystawia układy odpornościowe na próbę atakując nas różnymi chorobami. Trudności związane są z barierami fizycznymi, wykluczeniem, martwieniem się o zdrowie i bezpieczeństwo oraz zależność od innych. Nie mam tu na myśli odmrożeń, czy hipotermii, łagodniejsze warunki są też dla niektórych wyzwaniem.
Śnieżna zima jest cudowna! Puchata biel okrywa świat i skrzy się w świetle latarni, a chorzy siedzą w domu, bo albo się zakopiesz, albo wywrócisz. I NIGDZIE nie pójdziesz. Zaspy, nieodśnieżone chodniki – a na wsiach chodników nie ma “(o ten odśnieżyli, ale tamtego nie, o ten odśnieżony – może pójdę inną stroną?”), śnieżne rampy na krawężnikach, ubite i wyślizganie podłoże, ciemność, przepalone latarnie, bądź odbijające światło tak, że zakrzywiają rzeczywistość i zimno – zwiększające sztywność mięśni.
Wiosna i Jesień dostarczają podobnych trudności. Silny wiatr (ciepły co prawda milszy, jednak też przeszkadza), zacinający deszcz (albo uderza w twarz przeszkadzając w równowadze, albo wymaga trzymania parasolki – i posiadania siły, żeby ją złożyć – tak w niektórych chorobach takiej siły brakuje) i olbrzymie kałuże (na równi z pośniegowym błotem i mokrymi, rozkładającymi się liśćmi).
Lato, chodź w naszym klimacie gdy jest – to leje żarem z nieba, co wymusza częste przystanki, odpoczynek w cieniu i picie litrów wody, przeszkadza najmniej, a dodatkowo dostarcza nam cudownej i jakże potrzebnej witaminy D!
Dbajmy o to, aby wszystkie pory roku były nie tylko wesołe, ale i bezpieczne.