– Is something wrong? Do you need any help?
– You can take me on your back and carry me… – „Give me a break!”
I have a disability and sometimes it shows. Everyone reacts differently to me. It will become clearer as time goes on, and the issue of dealing with comments from strangers is my next stage of acceptance. More clearly – meaning more people will notice, wondering – what’s wrong with her.
Accept also some people have to accept my acceptance, because according to them I create the wrong VISUALITY by using the word: – ill – or I am too positive, and yet – it is not appropriate. They falsely nod, accept and tolerate, because a good acquaintance, friend, family.
Let him think he can.
We will only be civilized by law, we would have had the ancient throwing of the disabled off rocks or the medieval sending them to the streets long ago, not so long ago the Third Reich exterminated the disabled. As a holder of a genetic disease, I would have been perhaps – just – sterilized[Euthanasia Program: Persecution of the Mentally & Physically Disabled in: https://www.jewishvirtuallibrary.org], at a later stage I would probably have been euthanized, which was performed at the time as Operation T-4 on ⅓ of those in institutions for the sick[The Nazi Euthanasia (T-4) Program: Background & Overview in: https://www.jewishvirtuallibrary.org]. Despite the fact that we realize that a strong society is a prerequisite for survival and we do not tolerate weakness, unfortunately the point of view…
Fear of being inferior at the inability to fulfill established social roles. We are ashamed, although we shouldn’t be, because after all, no one was affected. Sick people underestimate their worth and have many complexes, often by not being able to defend themselves or complain they are attacked – outside the family violence is used by about 40%, in the family-20% [Wettstein Gal, Zulkarnain Alice, How much long – term care do adult children provide?, Center of Retirement Research at Boston College, (11-17), 2017] , and that they are not independent the situation accepts. Shame occurs when we do not meet some criteria. We hurt ourselves: physically and mentally. Selfishness and an unearthly sense of worth that translates into self-confidence helps. I am inclined to admit that it plays a key role. In order to win, sick people need values – valuable skills. Yes, yes, I know that EVERYONE has value and is a great person, but that is not what I mean here. Comparisons cannot be avoided, even if we know we should avoid them. Don’t lament because others have it worse – but also remember not to rejoice because others have it better.
We will not avoid it.
We with them, they with us, they with them, well everyone with each other. We compare and decide. We win the duel when we activate positive selfishness – this doesn’t exclude empathy, but remember that the world and nature have instructed humans to care mainly for themselves – and add to it the aforementioned value. A universal enough skill to prevail in most comparisons – however despicable it sounds. We emphasize what we have, not what we lack.
We level the damage in the appearance. ALWAYS! To be attractive and well-groomed for a given moment. Despite it, not because of it.
Life with a pinch of selfishness, because the world is not at all modern and tolerant – visit the Polish countryside.
– Coś się stało? Czy Pani pomóc?
– Może mnie Pan wziąć na plecy i ponieść… — „Daj mi spokój!”
Jestem niepełnosprawna i czasem to widać. Każdy reaguje na mnie inaczej. W miarę upływu czasu będzie coraz wyraźniej, a kwestia radzenia sobie z komentarzami obcych jest moim kolejnym etapem akceptacji. Wyraźniej — czyli więcej osób zauważy, zastanawiając się — co jej jest.
Zaakceptować też niektórzy muszą moją akceptację, bo według nich kreuję niewłaściwy WIZERUNEK używając słowa: — chora — bądź też jestem zbyt pozytywna, a przecież — nie wypada. Fałszywie przytakują, akceptują i tolerują, bo dobra znajoma, przyjaciółka, rodzina.
Niech myśli, że może.
Ucywilizuje nas jedynie prawo, już dawno mielibyśmy tu starożytne zrzucanie niepełnosprawnych ze skał, czy średniowieczne wysyłanie na ulice, jeszcze nie tak dawno III Rzesza eksterminowała niepełnosprawnych. Jako posiadacz choroby genetycznej, zostałabym może — tylko — wysterylizowana [Euthanasia Program: Persecution of the Mentally & Physically Disabled w: https://www.jewishvirtuallibrary.org], na późniejszym etapie pewnie przeprowadzono by eutanazję, która wykonana została w tamtym czasie jako operacja T-4 na ⅓ osób przebywających w placówkach dla chorych [The Nazi Euthanasia (T-4) Program: Background & Overview w: https://www.jewishvirtuallibrary.org]. Mimo tego, iż zdajemy sobie sprawę z tego, że silne społeczeństwo warunkiem przetrwania i nie tolerujemy słabości, to niestety punkt widzenia…
Obawa przed byciem gorszym przy niemożności wypełnienia utartych ról społecznych. Wstydzimy się, choć nie powinniśmy, bo przecież nikt na to wpływu nie miał. Chorzy nie doceniają swojej wartości i mają wiele kompleksów, często przez to, że nie mogą się bronić czy poskarżyć są atakowane — poza rodziną przemoc stosuje ok. 40%, w rodzinie-20% [Wettstein Gal, Zulkarnain Alice, How much long — term care do adults children provide?, Center of Retirement Research at Boston College, (11-17), 2017] , a że nie są samodzielne sytuację akceptują. Wstyd pojawia się, gdy nie spełniamy jakichś kryteriów. Krzywdzimy samych siebie: fizycznie i psychicznie. Pomaga egoizm i nieziemskie poczucie wartości, które przekłada się na pewność siebie. Skłonna jestem przyznać, iż odgrywa ono kluczową rolę. By zwyciężyć chorzy potrzebują wartości — wartościowych umiejętności. Tak, tak, wiem, że KAŻDY z nas ma wartość i jest wspaniałym człowiekiem, lecz nie o to mi tu chodzi. Porównań nie unikniemy, nawet jeśli wiemy, iż powinniśmy ich unikać. Nie lamentuj, bo inni mają gorzej — ale pamiętaj też, żeby się nie cieszyć, bo inni mają lepiej.
Nie unikniemy.
My z nimi, oni z nami, oni z nimi, no wszyscy ze sobą. Porównujemy i decydujemy. Pojedynek wygrywamy gdy uruchamiamy pozytywny egoizm — nie wyklucza to empatii, pamiętajmy jednak, iż świat i natura polecili ludziom by troszczyli się głównie o siebie — i dodajemy do tego wspomnianą wartość. Na tyle uniwersalną umiejętność, by w większości przypadków porównań zwyciężać — jakkolwiek podle to nie brzmi. Podkreślamy co mamy, a nie czego nam brak.
Niwelujemy zniszczenia w wyglądzie. ZAWSZE! By na daną chwilę być atrakcyjnym i zadbanym. Mimo niej, a nie przez nią.
Życie ze szczyptą egoizmu, bo świat wcale nie jest nowoczesny i tolerancyjny — odwiedźcie polską wieś.