I know, I know. The disabled are the ones who should be rehabilitating, not doing some kind of sport. Sports are for the healthy. Stretch tracksuit and therapy, not some handspring, gemini or butterfly. He will fall, trip, hit, bruise, well misfortune bricked. The truth is, if it happens, I will dress the wounds and move on. Sport has been and continues to be my way of improving my quality of life, it enriches my person, allows me to grow, and shows me and others how independent I am. More so to others, because after my last performance and my abraded knee, they would most like to drape pillows over me, and it is downright unbelievable that I AM walking and climbing all the stairs, thresholds and curbs. Well, don’t make me a cripple – although they probably wouldn’t want to be treated that way either. Alone, without another person, a walker, cane or wheelchair. Walk and exercise.
Fortunately, our world is developed and likes risks! Activities and sports equipment, we are slowly adjusting to the disabled, but differently and in many ways, because individuality and specific abilities strongly define them for us. This is influenced by the degree of disability, predisposition, intensity and length of effort. Even if it requires some complex organization, specialized equipment or knowledge – it’s worth it!
Unfavorable attitudes and stereotypes – away! We unanimously conclude that sports have a very good effect on the body of the person exercising, in addition: it allows you to develop, improves your mood, gives you confidence, reduces stress, helps you establish new relationships, and suddenly gives you support and acceptance from society.
Well, and competition and ADRENALINE!
During my first adventure with pole dance, which lasted about two years, I learned quite a number of interesting figures and, unfortunately, I only developed my flexibility to a small extent, because it was very hard! All my achievements were lost during my next hiatus, which also lasted two years, I started again, pandemic came, my illness and pause again….
I return after a long break, without strength, fitness, full of fears and doubts, as well as excitement, because it turns out that for the loss of this I do not have to cry. New bruises and abrasions, will only join the existing ones. Her versatility is my shield, developing my strength, balance, flexibility and equilibrium. We will adapt to each other. I’ve found the classes so far successful, and I’m looking forward to the next ones. In the process, I will discover limitations and overcome them.
I really want to persevere despite adversity and be active until conditions change. My fitness and activities do not even have to coincide with the „healthy” version, I will never leave her my slender silver lady.
“Jeśli natomiast kierujemy się litością i zajmujemy się jedynie słabościami lub chwilowymi potrzebami istot, to, zamiast rzeczywiście przynosić im pożytek, pozbawiamy je tylko samodzielności”.
Ole Nydahl Lama, O naturze rzeczy. Współczesne wprowadzenie do buddyzmu, ebook
Ja wiem, wiem. Niepełnosprawny to powinien się rehabilitować, a nie jakiś sport uprawiać. Sport jest dla zdrowych. Rozciągnięty dres i terapia, a nie jakiś handspring, gemini czy butterfly. Spadnie, potknie się, uderzy, obetrze, no nieszczęście murowane. Prawda jest taka, że jak to się stanie, to rany opatrzę i pójdę dalej. Sport był i nadal jest moim sposobem na poprawę jakości życia, wzbogaca moją osobę, pozwala się realizować oraz pokazuje mi i innym jak bardzo samodzielna jestem. Bardziej innym, bo po moim ostatnim występie i otartym kolanie najchętniej obłożyliby mnie poduszkami, a wprost niewiarygodne jest, że ja SAMA chodzę i pokonuje wszystkie schody, progi i krawężniki. No nie róbcie ze mnie kaleki — choć oni pewnie też nie chcieliby być tak traktowani. Sama, bez drugiego człowieka, balkonika, laski czy wózka. Chodzić i ćwiczyć.
Na szczęście nasz świat jest rozwinięty i lubi ryzyko! Aktywności i sprzęt sportowy, powoli dopasowujemy do niepełnosprawnych, lecz różnie i wielu aspektach, bo indywidualność i konkretne możliwości mocno je nam określają. Wpływa na to stopień niepełnosprawności, predyspozycje, intensywność i długość wysiłku. Nawet jeśli wymaga to jakiejś skomplikowanej organizacji, specjalistycznego sprzętu czy wiedzy — warto!
Niekorzystne nastawienie i stereotypy — precz! Zgodnie stwierdzamy, że sport wpływa bardzo dobrze na ciało osoby ćwiczącej, a dodatkowo: pozwala się rozwijać, poprawia samopoczucie, daje pewność siebie, obniża stres, pomaga nawiązać nowe relacje, i nagle daje wsparcie i akceptację ze strony społeczeństwa.
No i rywalizacja i ADRENALINA!
Podczas mojej pierwszej, trwającej około dwóch lat przygody z pole dance nauczyłam się sporej ilości ciekawych figur i niestety tylko w niewielkim stopniu rozwinęłam swoją elastyczność, bo było bardzo ciężko! Wszelkie moje osiągnięcia utraciłam w ciągu kolejnej mojej przerwy trwającej także dwa lata, zaczęłam od nowa, przyszła pandemia, moja choroba i znowu pauza…
Powracam po długiej przerwie, bez siły, kondycji, pełna obaw i wątpliwości, a także ekscytacji, bo okazuje się, że za utratą tego płakać nie muszę. Nowe siniaki i obtarcia, tylko dołączą do tych istniejących. Jej wszechstronność jest moją tarczą, rozwija moją siłę, balans, elastyczność i równowagę. Dostosujemy się do siebie. Dotychczasowe zajęcia uważam za udane, a kolejnych doczekać się nie mogę. W trakcie będę odkrywać ograniczenia i je pokonywać.
Bardzo chcę wytrwać mimo przeciwności losu i być aktywną, dopóki warunki nie ulegną zmianie. Moja sprawność i aktywności nawet nie muszą się pokrywać ze “zdrową” wersją, nigdy jej nie opuszczę mojej smukłej, srebrnej damy.